Voor de meegereisde V.O.C.-fans was het voorafgaand aan de wedstrijd tegen SJC – een oude bekende uit de eerste klasse – de vraag hoe de oorwassing van vorige week was verwerkt. Gezien het spel van vandaag – met name dat van de eerste helft – had Mark Weel in ieder geval weinig moeite gehad zijn mannen te motiveren, maar het leidde tot een overwinning. Het werd 3-1.

Het zit de technische staf van V.O.C. bepaald niet mee deze weken. Het elftal moet het al geruime tijd stellen zonder Sebas Quispel (rondreizend door Midden-Amerika), zag ook Ivar Lammers voorgoed afhaken, en kon vandaag ook geen beroep doen op Robbert Stout.

SJC nam in een druilerig Noordwijk het eerste kwartier een afwachtende houding aan en liet V.O.C. het spel maken. De roodzwarten waren dan ook voornamelijk op de vijandelijke helft te vinden, zonder dat dit overigens tot doelkansen leidde. Wel was het voor de Rotterdammers oppassen voor snelle counters van de Noordwijkenaren en V.O.C. kroop enkele malen door het oog van de naald.

Na een ‘gesneden’ vrije trap werd de tune voor een gescoord SJC-doelpunt zelfs al ingezet, maar hoewel het net gebold had, lag de bal toch echt óp het net en er niet in.

Net voor de rust ontsnapte de opnieuw hardwerkende Michiel Broeders met een prachtige passeerbeweging aan zijn bewaker, stormde het zestienmetergebied binnen en werd daar opzichtig omvergeschoffeld. De erop volgende penalty werd onberispelijk binnengeschoten door Yannick Koevermans en zo stond V.O.C. voor het eerst deze competitie zowaar vóór.

Terwijl de harde kern van V.O.C. haar laatste slokken van het hun getapte bier haastig opdronken was SJC buiten al uit een heel ander vaatje aan het tappen. Door het beslagen raam zagen de Rotterdamse supporters de eerste-de-beste aanval tot hun opluchting nog via de lat over gekopt worden, maar eenmaal op weg naar de beschutting van de tribune, lopend achter het doel van Sven van Hees, waren zij getuige van een heuse scrimmage, waarbij de bal na diverse carambolages uiteindelijk van de doellijn werd geschopt.

Tot verbijstering van alles wat rood-zwart was meende de man-met-de-vlag echter dat de bal de doellijn gepasseerd was en restte de scheidsrechter weinig anders dan naar de middenstip te wijzen.

V.O.C. richtte zich op, maar toen een SJC’er vrij kon inkoppen bij een vrije trap van een meter of veertig leek het pleit beslecht. Voorin kon – ook na enkele wissels – geen vuist gemaakt worden en een fraaie counter, afgerond met een bekeken schuiver, betekende de nekslag: 3-1.