Met Portraits nodigt Corpo Máquina ons uit om naar tien jonge mensen te kijken: vijf gepassioneerde danseressen en vijf ex-gedetineerde jonge mannen. In het bijzijn van hun publiek leren ze elkaars belevingswereld kennen.

Tien uiteenlopende lichamen voelen elkaars zwaarte en veerkracht, gene en nieuwsgierigheid, angsten en verlangens. Ze vertellen over wat niemand ze ooit heeft gevraagd of waar ze niet eerder woorden voor vonden.

Corpo Máquina, met choreograaf Guilherme Miotto en sociaal maker Amine Mbarki, is ervan overtuigd dat in ieder mens een danser schuilt die in staat is om muren omver te werpen, schotten neer te halen en vastgeroeste vormen en verhoudingen te doorbreken.