door Joris Boddaert

Anno 1930 telde Rotterdam 1400 cafés en was daarmee koploper in ons land. Dorstige lieden konden in dat jaar langs de 430 meter lange Schiedamsedijk in maar liefst 80 kroegen terecht. ‘De Dijk’ was – werkelijk waar – één van de meest alcoholische plekken van Europa. Thans existeren er in 010 nog altijd zo’n 625 cafés. Rotterdam heeft altijd een rijke kroegcultuur geteld. De stad heeft tal van aantrekkelijke etablissementen en in het verleden was dat niet anders. Het is altijd leuk om terug te kijken. Daarom iedere week aandacht voor een kroeg uit het recente verleden.

De Tros

Tien jaar oud, bezocht ik met mijn vrienden Pieter Feith en Jaap Kamp, voor de eerste maal De Kuip. Het was najaar 1955. Wij fietsten vanuit Kralingen over de twee Maasbruggen en via de Oranjeboomstraat waren tamelijk snel in het voetbalwalhalla. In 1959 stond ik met dezelfde Pieter op het veld om het kampioenschap te vieren. Ik droeg een zelfgemaakt wit Feyenoord-hemd met tekst, en ik had een scheepstoeter in de hand. Pieter en ik stonden twee meter vanaf Jan Klaassens. Wat was hij stevig! En hoe opvallend was dat rekbare brede elastiek rondom zijn hoofdhaar. Ik heb in 65 jaar vermoedelijk meer dan VIJFHONDERD wedstrijden in De Kuip bekeken. Of ik een échte rood-wit-supporter ben? Mwaaaahh…Of ik tegen dat dwaze plan ben van een nieuw stadion? Hoe raadt u het zo?.

Op de foto ziet u een groep onvervalste, bijna bejaarde Feyenoord-hooligans. Ik kreeg de foto van Fred Meuter, die ooit tot deze groep heeft behoord. Zij poseren voor Feyenoord-café De Tros aan de Pannekoeksrtaat. Aaaaaiiiiii, ik heb daar afgelopen herfst een wedstrijd bekeken via Fox. Afschuwelijk, wij verloren van Fortuna uit, wat was ik boos! Laten wij Jaap Stam, trouwens geen onaardige man en een prima verdediger, alsjeblieft helemaal vergeten. Niet zo moeilijk met Dikkie aan het bewind. Het cafeetje is overigens prima. Het werd sedert 2002 gerund door Piet Disse, samen met echtgenote Boukje van der Kooy. Begin vorig jaar gooiden zij de handdoek. Thans is hun zoon Mitchell (23 jaar) de baas. Het cafeetje, zo’n 35 vierkante meter, heeft de naam te danken aan Bob van Niekerk. Daarvóór heette het ‘La vie en rose’. Piet Disse nam de zaak over van Ton Roggeveen, oud-marktmeester. De groepsfoto dateert van circa 2010. Allemaal aardige jongens, zo te zien.  Oh ja, wanneer u in het café aan de bel trekt, is er voor iedereen een gratis dropshot. Dat is een likeurtje dat naar drop smaakt. Grappig zo’n gewoonte. 

Wie geïnteresseerd is in de Rotterdamse cafégeschiedenis en wellicht nog de nodige info heeft wendde zich tot Joris Boddaert. Hij schreef vier dikke caféboeken (salontafelformaat). In 2020 verschijnt deel vijf. [email protected] of 06-18849644.