door Jan D. Swart

Morgen (13 februari) viert socioloog dr. Bram Peper, de oud-burgemeester van Rotterdam, zijn 80e verjaardag. Op verzoek geen uitbundigheid. Kans dat hij de telefoon opneemt: héél klein. En zover bekend twittert en facebookt hij ook niet, dus het glas kan thuis anoniem op hem worden geheven.

Het wordt donderdag voor Bram Peper een oud-Hollandse verjaardag in besloten familiekring met bij voorkeur verhalen over hoe onwaarschijnlijk mooi hij als voetballer van RCH in Heemstede een bal met de borst kon opvangen, om die vervolgens sierlijk in slow motion langs het lichaam te laten afdalen, daarna één keer de grond te laten raken om ten slotte, bijna in één adembeweging, een dropkick in te zetten om te kunnen scoren. Een dropkick à la Wim Landman. Daar werd ook Toon Hermans stil van. Men moet voetballer geweest zijn om te weten welke voldoening zo’n lichaamsbeweging annex glorie gaf. 

Toen Bram Peper eenmaal burgemeester was van Rotterdam herhaalde die kunststukjes nog enkele wedstrijden in een van de lagere elftallen van VOC. Daarna werd hij opgeslokt door de stad, die opbouw en verdichting vroeg. Die ontwikkeling ziet men nu pas terug. Het is een van zijn werkstukken. Wie het boek van Sjef van de Poel leest (‘Bevlogen bestuurders’) krijgt daarvan de bevestiging. Peper voltooide die stadse voorbereiding samen met wethouder Joop Linthorst.  

Bram Peper, geboren Haarlemmer, zoon van een metaalbewerker, was na zijn langdurige burgemeesterschap nog even minister van Binnenlandse Zaken. Die functie gaf hij op 13 maart 2000 na twee jaar terug om zich volledig te kunnen vrijpleiten van de zogenaamde bonnetjesaffaire, die handelde over zegge en schrijve 7500 gulden (!) te veel ontvangen onkosten over 16 burgemeesterschap. Een bedrag van het niveau van een klein havenfeestje. De linkse trompettist Manuel Kneepkens (Stadspartij Rotterdam) dankt er zijn korte stadsbekendheid aan. Of hij er blij mee is, is een tweede. Het eind van het verhaal was dat KPMG als aanklager volledig in het ongelijk werd gesteld. Het kostte de cijferfabriek bergen klanten en gezichtsverlies. 

De laatste jaren tobt Peper enigszins met z’n gezondheid. Hij moest zwaar vermageren teneinde zijn rikketik meer bewegingsruimte te geven en verder mislukte door een bacteriële oorzaak een voetbalknieoperatie. Daardoor loopt hij sindsdien, eufemistisch gezegd, een stuk minder makkelijk. Een balletje hoog houden zit er niet meer in. We hebben samen besloten het dus ook niet meer te proberen.