door Hans Roodenburg

Bijna vanaf het begin (in 2017) heb ik in www.dagblad010.nl de rubriek Kopzorgen verzorgd. Ik werd er voor gevraagd door journalist en columnist Jan D. Swart, die ik nog ken van Het Rotterdams Parool en Het Vrije Volk, dagelijkse kranten die al lang zijn verdwenen. HRP, zoals dat in journalistiek vaktaal heet, in 1971 en HVV in 1991.

Ik begon bij HRP in januari 1966 als ‘scheepvaarttijdingenredacteur’ terwijl ik nog helemaal niks schreef. Ik gaf aan échte journalisten door dat een schip in nood was. De Nederlandse schepen waar zij zich bevonden en de aankomsten op de Nieuwe Waterweg waren toen nog erg belangrijk in Rotterdamse papieren kranten.

Niet onvermeld mag blijven dat ik ook (wijlen) voetbalredacteur Dick van den Polder nog heb gekend. Hij was van HRP, later Het Parool in Amsterdam, HVV en ook nog van RTV Rijnmond. Ik was vooral Feyenoord-supporter. En ik kan me nog herinneren dat Dick in de tijd van Het Rotterdam Parool aan de Slaak mijn maat was als we tussen de middag klaverjasten. Er bestond toen nog lunchtijd in de journalistiek. 

Het Vrije Volk is eind maart 1991 opgeheven. In mei 1973 was ik er in dienst getreden nadat wijlen hoofdredacteur Herman Wigbold een grote advertentie had geplaatst dat hij redacteuren zocht. Ik kwam toen van Dagblad Scheepvaart. DS was ook een bijna dagelijkse papieren krant en ook die is verdwenen in Rotterdam.

Een bezorgingsinspecteur vertelde mij dat ooit in de grote tijd van Het Vrije Volk de krant bijna huis-aan-huis in de Gouvernestraat in Rotterdam werd bezorgd. Daar wilde ik dus wel werken. Het was, aan het begin van de zeventiger jaren, trouwens één grote transfermarkt in de Rotterdamse journalistiek. In het pand van Het Vrije Volk aan de Witte de Withstraat werd ik dan ook weer verenigd met oud HRP-collega’s als Han van der Meijde, Geert-Jan Laan, Hans Reismann en Jan D. Swart. 

Na de fusie van Het Vrije Volk met Het Rotterdams Nieuwsblad (RN) volgde Het Rotterdams Dagblad, waar ik uiteindelijk op 60-jarige leeftijd vertrok omdat er - mede dankzij de inzet van de NVJ - een goede afvloeiingsregeling voor ouderen was gerealiseerd. Kopzorgen heb ik er niet van gehad. Dat was wel de naam van de rubriek in dagblad010 waarvoor ik nu 225 afleveringen heb gemaakt. Dit is de laatste. Een afwijkende.

Een typische Rotterdamse naam trouwens: Kopzorgen, bedacht door Swart, omdat hij de aanvankelijke naam (Rechten & Plichten) in De Oud-Rotterdammer (vanaf 2006 tot en met 2014) en Vandaag & Morgen, De Oud-Hagenaar (vanaf begin 2019 geheten De Haagse Tijden) en vanaf januari 2017 in de Plusser (Dordrecht en omgeving) kennelijk wat saai vond. In de tijd van het nog zelfstandige Rotterdams Dagblad (vóór september 2005) heette de rubriek Rechthoek. En ooit in de gouden jaren van Het Vrije Volk, in een ander format en door Jan Meijer geschreven: Pieter Spreeuw. 

Aan alles komt een eind. Ik ben geboren in april 1945. Dus ik ben in april 75 jaar geworden. Een mooie leeftijd om afscheid te nemen van www.dagblad010.nl, waarvoor ik met plezier als vrijwilliger heb gewerkt, omdat ik de pluriformiteit een warm hart toedraag. En misschien blijf ik heel incidenteel nog meewerken, we zien wel.

Een persoonlijke noot: mijn moeder (in 2013 op 101-jarige leeftijd overleden) overleefde de hongerwinter in Rijsoord onder de rook van Rotterdam omdat een verre buurman haar van extra voeding voorzag (vooral melk). Ik was zodoende alsnog een wolk van een baby. Mijn vader was monteur in Ridderkerk bij het busbedrijf en later bouwvakker bij HBG (aggregaat-monteur). Hij is al in 1985 overleden, toen 79 jaar. Laat ik voorlopig voor dié leeftijd tekenen. 101 mag ook.

PS - De redactie van Dagblad010 dankt Hans Roodenburg voor zijn vraag en antwoord gedurende 225 afleveringen. Altijd op tijd. Altijd deskundig. Altijd to the point. En bij een zeldzame ontmoeting: altijd gezellig.  


FOTOVERKLARING: De redactie van Het Vrije Volk in 1975 in het pand aan de Witte de Withstraat. Hans Roodenburg zit in het midden van de foto op een bureau. Staande achter hem: hoofdredacteur Herman Wigbold. Foto: Niels van der Hoeven.