door Jan D. Swart

De cri de coeur van VVD-wethouder Bert Wijbenga dat er in Rotterdam een humane catastrofe ontstaat wanneer er jaarlijks meer dan 640 vluchtelingen blijven instromen is door de linkse vleugel van de gemeenteraad, maar óók door het college waarvan hij deel uitmaakt, als een soort piraterij beoordeeld. Hij had het getal niet mogen noemen. Zeker niet als wethouder, maar zelfs niet als privé persoon.

Sterker nog: mochten Wijbenga en andere wethouders er binnenkort opnieuw lol in hebben om een opiniestuk te schrijven over een delicaat onderwerp, dan zijn ze nu alvast gewaarschuwd en gemuilkorfd. Het kan niet. Ze zitten vast in een keurslijf. Gekooid. Aan handen en voeten gebonden.

Er joeg donderdag een wind van alarmisme door de raadszaal en zelfs D66 – toch altijd reuze voorstander van de grootst mogelijke vrijheidblijheid – vond dat Wijbenga als een hooligan over de beveiligingspoortjes was gesprongen. De wereld van het vingertje.

In een lang verhaal in een Ajax-krant had Wijbenga als portefeuillehouder-integratie zijn zorgen geuit over het wereldwijde probleem van de vluchtelingen en de handelingsonmacht teruggebracht naar Rotterdam. Zijn teksten waren met bovenmenselijke inspanning samengesteld en omdat ze met Kerstreces waren geschreven mag men aannemen dat zijn vrouw – minister Cora van Nieuwenhuizen – meelas. Alle motieven waren in zijn ogen zo praktisch als ze maar zijn konden en hij had aan den einder een oplossing: 640. Max. Nou ja, als het er 641 waren kon het natuurlijk ook nog.

Donderdag: brand in het stadhuis in Rotterdam, rooie vlekken van opwinding. Grote poppenkast over de vraag of Wijbenga dit nu als Wijbenga had geschreven of als wethouder? Zware zorgvuldigheidsverwijten. Verzoeken tot rectificatie. Zelfs Leefbaar Rotterdam, dat op de keeper beschouwd 640 nog veel te veel vindt, dreef Wijbenga de hoek in. Niet om het getal, maar in de hoop op zo veel mogelijk collegegelazer.

Het opgeschreven standpunt van Wijbenga ging in tegen zijn eigen integratienota en vooral tegen het coalitieakkoord. Hij noemde zijn opiniestuk een steen in de vijver en nam donderdag zijn mening niet terug. Wel boog hij voor de druk van de coalitiepartijen GroenLinks, PvdA en D66 en zei dat het wellicht handiger was geweest om ‘’een andere route te kiezen.’’ Ook zei hij dat zijn standpunt niet het standpunt van het college was. 

Midden in het debat vroeg Wijbenga overigens iets heel interessants aan de Raad in het kader van het aantal op te vangen vluchtelingen per jaar. Hij vroeg: waar ligt dan bij u de grens? Stel er komen er 20.000. Eerst totale stilte. En toen ineens, als door een adder gebeten, een antwoord van raadslid Büyükçifçi van het door de islam geïnspireerde Nida. Hij zei zoiets als: wij zijn de raad, niet u. Wij controleren u. U niet ons.

Eigenlijk kwam het er enigszins arrogant op neer: een wethouder mag helemaal geen vragen stellen aan de Raad.
Is dat zo? Nee. (Check)

Maar het bleef wel stil en dat was een bevestiging van de vrees van Wijbenga dat alle coalitiepartijen in Rotterdam (minus de VVD), maar aangevuld met 50Plus, SP, Nida en Denk voor de meest ruimhartige vluchtelingenopvang zijn.

Zware woorden

Er vielen donderdag als vanzelfsprekend ook weer hele zware woorden en die komen altijd van dezelfde grappenmakers. Denk-fractievoorzitter Van Baarle (op de foto: links) vond dat Wijbenga ‘’de raad en de vluchtelingen had geschoffeerd.’’ De roverhoofdman van de PVV Maurice Meeuwissen (op foto: rechts) vond ‘’dat Rotterdam Zuid steeds gevaarlijker werd door die gelukzoekers.’’ In repliek antwoordde Denk dat ‘’Zuid hiermee werd gestigmatiseerd’’ en naar Wijbenga toe zei Van Baarle: ‘’dat bepaalde mensen dus niet welkom in de stad waren’’. Het bekende racisme-thema.

Daar had men bij Nida ook weer last van. Wijbenga zei dat hij tijdens de kerstvakantie een aantal boeken had gelezen. Mooie gelegenheid voor Büyükçifçi om de corebusiness te glanzen met de opmerking: ‘’Allemaal xenofobe boeken.’’

Dat viel wel in het verkeerde keelgast van Vonk (CU-SGP), want er zat ook een boek van Gert-Jan Segers bij. Hij beloofde het Büyüçifci cadeau te doen. Waarna iedereen verwachtte dat het Nida-raadslid zou zeggen: hoeft niet, want ik heb het al gelezen, anders zou ik dit niet hebben gezegd. Maar hij zei niks. Het zijn dus niet alleen sportjournalisten die maar wat roepen.
 
PvdA-leider Engberts dacht na over de vluchtelingen die binnen het voorgestelde Wijbenga-systeem niet in aanmerking zouden kunnen en zei op z’n Rotterdams: ‘’die hebben dus vette pech.’’

Eerdmans, die het diep in zijn hart volledig eens met Wijbenga, vond het allemaal ‘’to small, to little en to late.’’ En omdat de wethouder zijn opgeschreven standpunt enkele dagen later bij de NOS had herhaald beoordeelde D66 dit ‘’als ongepast’’.

Waarna Denk lawaaierig riep: ‘’Achter die vriendelijke kale bol’’ en Van Baarle keek Wijbenga recht in z’n ogen aan, ‘’daarachter schuilt een ijskoude VVD’er.’’

Eindresultaat: Rotterdam weet met het oog op de verkiezingen in elk geval dat de VVD in Rotterdam het oneens is met het onbegrensde vluchtingenfetisjisme van z’n coalitievrienden.