Het verplicht thuisblijven heeft in de regio Rotterdam geleid tot de toename van geweld in huiselijke kring en een run op de Blijf-van-mijn-Lijf huizen. Ook de Kindertelefoon staat roodgloeiend.

Wachtlijsten bij Veilig Thuis en de crisisopvang zijn in Rotterdam – volgens raadslid Tanya Hoogwerf de huiselijke geweldshoofdstad van Nederland - al geruime tijd een bekend en ernstig probleem waarop, zegt de fractie van Leefbaar Rotterdam, ‘’volstrekt onvoldoende wordt doorgepakt.’’

Jaren geleden is al aangekondigd dat de crisisopvangplaatsen voor volwassenen en kinderen met respectievelijk veertig en vijftig bedden zou worden uitgebreid. ‘’Maar vorig jaar vonden we deze belofte plompverloren als nieuwe ambitie terug in het nieuwe beleidskader huiselijk geweld’’, laat Hoogwerf weten om daarmee de chaos in het ambtelijke systeem te benadrukken, die nu door de coronacrisis explodeert.

‘’Ergo: de broodnodige grootscheepse uitbreiding van de crisisopvang ligt al jaren nagenoeg stil’’, schrijft ze. ‘’En daarom moet Rotterdam met spoed alle noodzakelijke stappen zetten om te voorkomen dat Rotterdamse vrouwen en kinderen de komende weken noodgedwongen in een gevaarlijke thuissituatie blijven hangen. Ook indien hiervoor onorthodoxe maatregelen nodig zijn.’’