door Dries Mosch

Ik zat met een dilemma, zo heet dat toch met een duur woord?

Eigenlijk wil ik een beerput open gooien!

Als lid van de gebiedscommissie krijgen wij vertrouwelijke informatie die over uw belangen gaan. En vorige week was dat een presentatie van allerlei bouwprojecten in mijn gebied: Overschie.

Daar zat de locatie Tennispark Overschie bij.

Het is 100% privé-eigendom van een tennisleraar uit Den Haag, die een schoonvader heeft met nog al wat centjes op de plank. Tennisleraren staan er bekend om dat ze doorgaans leuke dames een plus-behandeling geven, en je bent natuurlijk een dombo als je de armste uitkiest.

De tennisclub in Overschie is geheel zelfstandig en staat niet op een gesubsidieerde lijst. Er wordt tennisles gegeven aan minder valide personen, er zijn speciale tennisrolstoelen aanwezig, ook de jeugd wordt niet vergeten en dan zijn er nog die andere 300 spelers en speelsters van wie velen in de landelijke competitie spelen.

Ook scholen en bedrijven maken gebruik van deze prachtige locatie. Veel oudere mensen komen een balletje slaan en dat zijn weer de bewoners van Overschie. Zij moeten in beweging blijven! De tennisclub Overschie heeft twee tennisleraren, wordt niet gesubsidieerd, en de deelnemers betalen zelf de baanhuur.

En als het donker wordt kunnen er zes banen prima verlicht worden. De bereikbaarheid is uitstekend met de bussen van de RET: bus 32 tot eindpunt; en de bussen 33 en 40: vijf minuten lopen. Kan ook per fiets: ruime gratis parkeerruimte voor de deur. Ook voor de elektrische auto een oplaadpaal. En het geeft geen overlast naar de buren.

Kortom een parel in Overschie!

Maar wat verbaasde mij? Het tennispark waar zo’n 300 leden van verschillende verenigingen hun vermaak en een van de weinige toegestane corona-veilige sporten kunnen beoefenen, dat tennispark gaat verdwijnen. Het wordt volgepropt met grondgebonden woningen!

Het tennispark is uniek in een wijk als Overschie. Dertien kunststofbanen, goede drainage, prachtige kleedkamers, de sanitaire voorzieningen zijn uitstekend en in de kantine is altijd wereldsgezellig.

Kort gezegd: zeker geen afbraakzooitje.

De banen bevinden zich aan de achterkant van de Torenlaan. Dat zijn panden die op dit moment verkocht worden voor plusminus een half miljoen euro.

Ik kan u als vastgoedkenner vertellen dat je daar morgen een tonnetje van af kunt schrijven.

Dus ging ik eens kijken welke huizen er in die Torenlaan te koop staan, maar óók welke er de laatste maanden verkocht zijn?

En ja hoor: ik zag er drie. Eén was er van een topambtenaar en één van een bestuurder van een vastgoedclub! Nou beweer ik niet dat dit met voorkennis is gebeurd, maar ik kreeg wel jeuk!

Ik besloot een kennis te bellen die normaal goed geïnformeerd is. Maar van dit plan wisten ze maar een heel klein gedeelte af. Ze waren vals en bedrieglijk geïnformeerd. Want het zou maar gaan om een heel klein gedeelte van het tennispark.

Nee dus.

Ik heb er wakker van gelegen en was er van overtuigd dat het mijn taak als volksvertegenwoordiger is om transparant met de burger om te gaan. 

Hier lagen wel belangen bij wethouders met een kleine plasser die maar op één doel gefocust zijn: Bouwen! En al die geregisseerde onzin van buurtbestuurd en participatie, enzovoort, enzovoort, volledig aan hun hoge laars lappen.

Ja, ik heb gelekt en ik zal daar dan ook de volle verantwoording voor nemen. Ik word donderdag gedaagd voor de ambtenaar INTEGRITEIT en een jurist van de gemeente. Ik onderga mijn straf met opgeheven hoofd.

Het zweepje van wethouders Bas Kurvers en Sven de Langen ligt klaar, en ik zal hun vijftien zweepslagen zonder één kik ondergaan! Maar ze moeten wel hoge laarzen, een string en jarretels dragen. Als ik genaaid wordt moet het wel in stijl.


Dries Mosch was van 2002 tot 2018 raadslid van Rotterdam voor Leefbaar Rotterdam. In zijn laatste periode de nestor (de langstzittende).