door Jan D. Swart
Weinigen zullen er bij de start van de bouw van de Zalmhaventoren bij hebben stilgestaan dat aan de grond waarin de komende 136 dagen geboord wordt het water van de oude Zalmhaven grensde.
Niet gedempt na de oorlog zoals een jong raadslid dacht, maar pas in de begin negentiger jaren van de vorige eeuw toen Bram Peper burgemeester was. En we horen het raadslid Meijer van GroenLinks nog zeggen in december 1990 tijdens de gemeenteraadsvergadering over het voornemen van het dempen: ‘’We creëren dit probleem zelf met die wens voor die nieuwe stadsbrug.’’
Het scheelde maar weinig of Meijer had gezegd: ''met die gekke stadsbrug .... "
Nu bijna dertig jaar later is de Erasmus Brug de chique van de stad, maar toen de komst op de agenda stond vonden vele raadsleden de plannen van de (veelal niet in Rotterdam geboren) ambtenaren van Stadsontwikkeling buiten alle proporties. ‘’Wanneer we zouden kiezen voor een shuttleverbinding van noord naar zuid, laten we eerlijk zijn, dan hadden we toch al deze problemen niet. Dan zou zelfs de flat aan de Willemskade kunnen blijven staan. Dit is, beste mensen, allemaal een autoprobleem’’, klaagde ook raadslid Van Middelkoop van de Partij van Arbeid, nota bene de partij die in het college van B&W heer en meester was en in wethouder Joop Linthorst en burgemeester Bram Peper de visionairs hadden waar het centrum van Rotterdam nu het moderne internationale imago aan te danken heeft.
‘’Die Zalmhaven maakt die plek juist transparant en verrassend. De kracht van het gebied is die haven, beseft u dat wel. Juist daar kunnen schippers bij winkels en scholen afmeren’’, hield Meijer van GroenLinks vol, die de oude stadshaven niet aan de nieuwbouw wilde opofferen. Brink (D66) ook niet. Hij opteerde voor een jachthaven. En zijn partijgenote Van Ravestein vroeg Stadsontwikkeling een plan te maken voor een vijftig meter onderdoorgang. Dus wel een nieuwe stadsbrug, maar dan met behoud van de haven.
“Onzin. Die haven ziet er niet uit, die is smerig, vervuild, verwaarloosd’’, antwoordde raadslid Vleugels van de PvdA. ‘’Als die door bebouwing kleiner moet worden, kunnen we ‘m net zo goed dichtgooien.’’ En toen hoorde men - wat tegenwoordig in de gemeenteraad niet meer kan - twee raadsleden van dezelfde partij met elkaar kiften. ‘’U wordt bedankt, meneer Vleugels, beste partijgenoot, voor deze belangrijke bijdrage aan de discussie'', pareerde zijn rode bondgenoot Aubert, die meteen ook een praktische oplossing had. ''Bij ons thuis is het zo, dat wat vies is, schoongemaakt kan worden. En want dicht is, komt nooit meer terug.’’
Het heeft weken, maanden geduurd voordat er uiteindelijk gekozen werd voor de droge variant: dempen. Kosten: 11 miljoen gulden. Twee miljoen meer dan het herstellen van de oude kades van de Zalmhaven. Feest voor de afdeling Stadsontwikkeling, triomf voor Gobert Beijer, de toenmalige directeur van het Ontwikkelings Bedrijf Rotterdam (en de man die in 1994 de grond zou kopen van De Kuip) en niet in de laatste plaats voor het collega van B&W met daarin de bouwers van het moderne Rotterdam. ‘’Ooit als alles in de hoogte is en de nekkramp overheerst zullen ze er spijt van krijgen'', pruttelde Aubert na. ''Want wat is er nou leuker in een wereldstad, zo’n klein haventje.’’
[caption id="attachment_56269" align="alignnone" width="629"] Het begin van de aanleg van de Erasmus Brug. Links de ingang van de Zalmhaven.[/caption]
[caption id="attachment_56270" align="alignnone" width="1223"] Op deze prachtige pentekening ziet met de Zalmhaven vanaf de Leuvehaven. Met links de gebouwen van Nedlloyd die nu zijn gesloopt. (Dagblad010 zou graag in contact komen met de tekenaar of diens familie).[/caption]
De laatste dagen van de Zalmhaven
26 October 2018, 00:54 uur
Algemeen