Misja Immink geeft 'Gelukswandelingen'

23 August 2018, 08:38 uur
Algemeen
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Welke wolk maakt blij? Tijdens de ‘gelukswandelingen’ van Misja Immink genieten verpleeghuisbewoners en vrijwilligers van het buitenzijn mét verrassende en gekke vragen. Daardoor kijken ze anders om zich heen en wordt er veel gelachen.

''Goeiemorregen!'', roept een van de bewoners vrolijk als hij naar binnen wordt gereden. Het is meneer van der Biezen, 101 jaar oud, witte pet en rood vest. Hij wordt vandaag gekoppeld aan Paulien (29), die voor het eerst meeloopt. ''Heb je rolstoelervaring?'' vraagt Misja. ''Nee? Dan moet je nog even het rolstoeldiploma halen.'' Hij laat zien waar de rem zit en legt uit dat je een steil stoepje beter achterwaarts kunt nemen, zodat iemand niet aan de voorkant van de rolstoel afkukelt.

Gevelbeesten
Na de koffie trekt de bonte karavaan van rolstoelen, bewoners en vrijwilligers de wijk in. ''Wat maakt u gelukkig?'' vraagt Misja op straat aan een toevallig passerende ‘local’. ''Andere mensen gelukkig maken'', zegt de man prompt. Het levert hem luid applaus op. De stoet trekt verder en gaat op zoek naar ‘gevelbeesten’. De koppels turen naar de versieringen op de gevels van de huizen. ''Ik zie een aap!'', ''Nee joh, dat is een roofvogel!''

De lach is niet van de gezichten af te slaan, dankzij de stralende zon en de grappige vondsten van Misja. Welzijnscoach Gerda, van zorginstelling Laurens: ''Mensen in een verpleeghuis komen vaak zo weinig buiten, dat ze niet meer weten welk seizoen het is. Door deze wandelingen voelen ze dat weer. Daarom gaan we elke week naar buiten, ook als het regent of sneeuwt.''

Ook veel vrijwilligers zien het als een leuk uitstapje. ''Omdat ik aan het promoveren ben, zit ik veel thuis te schrijven'' vertelt Paulien. ''Dan is dit een mooie manier om er even uit te gaan en mensen te ontmoeten.'' Tom (46): ''ik doe iets in de farmaceutische industrie'' - loopt eens in de twee weken mee. ''Het is eigenlijk zo’n kleine moeite. En zelf vind ik het ook leuk, ik kom op plekken die ik niet kende. Als ik die leeftijd heb, hoop ik dat er ook iemand met mij wil wandelen.''

Meneer van der Biezen heeft het ondertussen uitstekend naar zijn zin. Hij hoort wat moeilijk maar zijn ogen staan helder en guitig. ''Ik ben beroepsstoelenrijder'', grapt hij. Ineens barst hij uit in gezang. Zijn smartlap galmt tussen de bomen. Als hij klaar is kijkt hij glunderend om zich heen, terwijl de groep hem toejuicht.

Misja Immink begon zes jaar geleden met de gelukswandelingen. Vrijwilligers gaan op stap met bewoners van verschillende verpleeghuizen in Rotterdam. Sommigen hebben vooral fysieke problemen, anderen zijn dementerend of hebben bijvoorbeeld een beroerte gehad. Regelmatig leveren ook schoolklassen en bedrijven vrijwilligers. In 2017 waren er 180 gelukswandelingen en het aantal blijft groeien. Hiervoor zijn veel vrijwilligers nodig, want er kunnen zoveel bewoners mee als er rolstoelduwers zijn.