Tim Kind, raadslid van Volt in Rotterdam, heeft zich in z’n gedachten verplaatst in de wereld van de particuliere woningverhuurder die met ingang van 1 juli verplicht is om de arbeidsmigrant die bij hem huurt de Wet Goed Verhuurderschap uit te leggen. ‘’Gaat de gemeente Rotterdam handhaven als de woningverhuurder in gebreke blijft?’’, is zijn vraag aan de verantwoordelijke wethouder Zeegers, want Kind denkt: dit gaat natuurlijk nooit volledig lukken. En dan?

Waarom die vraag? Volt is een van de politieke partijen in Rotterdam die de particuliere woningverhuurders niet tot haar vrienden rekent. De Europese jongerenpartij vindt dat investeerders hun investering moeten verVolten, dus hun woningvoorraad inzetten met minimaal (liefst zonder) winstoogmerk. De Wet Goed Verhuurderschap voorziet daarin*.

‘’Arbeidsmigranten moeten bij het aangaan van een huurovereenkomst op de hoogte gesteld worden van hun rechten en plichten. Dit moet gedaan worden op schrift en in een taal die de arbeidsmigrant begrijpt. Verhuurders mogen er niet vanuit gaan dat de arbeidsmigrant een bepaalde taal - waaronder het Nederlands - machtig is. Gezien de Wet Goed Verhuurderschap een jaar in werking is, en we afvragen of de wet succesvol wordt uitgevoerd’’, vraagt Kind nu aan Zeegers, waarbij hij zich natuurlijk als jong lid van Volt (aan het begin van een loopbaan zonder investeringsdromen) afvraagt hoe dat succes zich verhoudt tot de Nederlandse huurder.

*‘’Kind als een Kind zo blij’’, zei men in VVD-kringen op het stadhuis na de totstandkoming van de wet. De twee fracties ‘wonen’ in het stadhuis recht tegen over elkaar.