Een directeur van een middelgroot bedrijf in Nederland, die elke thuiswedstrijd naar Feyenoord gaat, en al jaren, die buitengewoon vlotjes zijn woorden liet vloeien, en tot wellicht als verrassing van enkele gemeenteraadsleden van Rotterdam niet leek op de Feyenoord-supporter zoals zij denken dat een Feyenoord-supporter er uit ziet en spreekt – de kwartjes vallen per seconde sinds al die spreekbeurten – die onbekende man, die Henk van der Werf heette, kwam inspreken tegen de voorgenomen nieuwbouw van het Feyenoord-stadion omdat hij - zei hij - tot ‘’wanhoop was gedreven.’’

Toen hij uitgesproken was, vroeg fractievoorzitter Ellen Verkoelen van 50Plus om zijn spreektekst nog een keer te mogen lezen. De Griffie zou er voor zorgen. Dat was wel een signaaltje.  

‘’We worden door de betaald voetbaltak van Feyenoord neergezet als klanten, als ruw en rauw en als we een tekst op een spandoek schrijven, wordt het spandoek weggehaald. Dat gebeurt door mensen’’, sprak Van der Werf tot enkele politieke partijen die wel de moeite hadden genomen om raadsleden te sturen naar de tweede spreekronde (GroenLinks niet, Denk niet, Nida niet), ‘’dat gebeurt dat door mensen, die het stadion willens en wetens hebben verwaarloosd en dat is crimineel gedrag.’’

Au.

De verwijten aan de betaald voetbaltak Feyenoord, maar ook aan de (door de zwakte van de bvo) overheersende N.V. Stadion Feyenoord werden harder en pijnlijker tijdens de tweede inspreekronde door de Feyenoord-fans. ‘’Voetbal in plaats van vastgoed. Benen in plaats van stenen.’’ Dat was het adagium van de supporters.

Goed merkbaar was de onmacht van de gemeenteraad om daarop inspreker na inspreker scherp te blijven acteren. Lukte van geen kant. Nul. Repeterende onmachtvragen om de insprekers in elk geval het idee te geven dat ze serieus werden genomen. Aan de andere kant: als ze aanhoudend hadden gezwegen (zoals GroenLinks, Nida en Denk) was de aanfluiting nog groter geweest. 

Alleen de VVD hield het grote en helse bouwersbelang nog enigszins overeind door te roepen dat San Siro in Milaan binnenkort ook met de grond gelijk wordt gemaakt ‘’om bedrijfseconomische redenen.’’ Het was een reactie op een inspreker die helemaal uit Sittard was gekomen om zijn Kuip een kwartiertje te kunnen verdedigen. Hij was in 1970 in Milaan geweest. 

Inspreken is geen debat, anders was het waarschijnlijk nog spannender tv geweest, want de Feyenoord-supporters bleven ook de tweede dag lastige tegenstanders voor de politieke partijen VVD, CDA en D66, die op ’t laatst (moe of verbaasd waarschijnlijk van de hartstocht of wellicht inzagen welk leed met het plan was aangericht) zelfs niks meer vroegen. Maar ze waren er wel (andere niet). Ook dat moet gezegd worden.

‘’Feyenoord is historie, Feyenoord is De Kuip en Feyenoord is het Legioen. Heeft u enig idee’’’, vroeg Philip Buitendijk aan de raadsleden, ‘’wat er gebeurt in een nieuw stadion als twee-derde van dit DNA wegvalt?’’

Nee, dat wisten ze niet. 

Philip Buitendijk wel. ‘’Bij twijfel niet doen. Dat zei mijn moeder altijd’’, sprak hij. ‘’Ik hoop’’, voegde hij eraan toe, terwijl zijn ogen sommige raadsleden zochten, ‘’ik hoop dat u vroeger thuis deze wijze lessen ook heeft gekregen. Dus één belangrijke tip. Ga woningen bouwen, want daar is behoefte aan, maar laat De Kuip, Feyenoord, zjn historie en het Legioen met rust.’’

Wordt vervolgd.