De Gemeenteraad is akkoord met Reset Rotterdam: het uitvoeringsplan om de schuldenproblematiek aan te pakken. Zo’n ambitieus plan is nodig. En dat ligt er nu. Een doorbraak, want de schuldenzorg in onze stad is groot.

Bovendien vormt het een maatschappelijk probleem. Zeer zichtbaar en toch verstopt. Deze week zat ik in de tram op weg naar het stadhuis en was ik ongewild getuige van een telefoongesprek waarin een dame van middelbare leeftijd sprak over schulden en haar hulpverleners bedankte voor het feit ‘dat ze weer vooruit kon.’ Opgelucht sprak ze in termen als ‘eindelijk weer stabiliteit’ en ‘vertrouwen in de toekomst.’

Het zijn van die fluisterende gesprekken die je liever niet hoort, maar die je in een tram ook niet kan vermijden. En toch, aan de andere kant, vond ik het juist wel goed dat ik ermee werd geconfronteerd.

De stad heeft namelijk echt veel mensen in problematische schulden. Veelal door een samenspel van omstandigheden. Veelal bewezen ongewild. Maar dan gelijk ook in hevigheid onomkeerbaar. Deze mensen verdienen een tweede kans.

Natuurlijk moet er gekeken worden naar de oorzaken. Daarom ben ik ook een groot voorstander van een stevige inzet op vroegsignalering. In het begin de schulden ‘klein houden’ is belangrijk. Ook hier gaan we op inzetten in Rotterdam. Er worden 15.000 schuldondersteuningstrajecten gestart in deze collegeperiode.

En wat we ook gaan doen? We ondersteunen de vroegsignalering met een goede begeleiding en geven medewerkers stress-sensitieve trainingen.

Ook van belang in dit kader is het Perspectiefpact Jongeren, bedoeld voor gemotiveerde en vooral geschikte jongeren met schulden tussen de 18 en 27 jaar, die aantoonbaar vooruit willen en hun oude rampscenario achter zich willen laten.
Nee, de gemeente gaat niet met geld smijten. Het overnemen van hun schulden is verbonden aan voorwaarden, zoals bijvoorbeeld het volgen van scholing. Juist in het belang van deze jongeren. Ook de controle daarop moeten zij behalve vanzelfsprekend ook motiverend vinden. Essentie is: we willen zien dat het helpt.

Daarom ook is mijn motie aangenomen om te werken aan gedragsverandering juist in het belang van de jongeren zelf en daarna voor de samenleving als geheel. Verantwoordelijke volwassenen maken onze maatschappij alleen maar mooier.

Door het volgen van een groep Rotterdammers in problematische schulden uit één specifieke wijk kan beter inzichtelijk worden gemaakt hoe de ondersteuningstrajecten worden uitgevoerd en hoe het wijknetwerk van hulpverleners en organisaties functioneert.

We gaan met dit plan aan knoppen draaien. Kijken wat het oplevert. Aangenomen voorstellen toetsen in de praktijk. Dat is de weg. Als docent ondernemerschap denk ik samen met bedrijven en andere organisaties vaak na over hoe processen geoptimaliseerd kunnen worden in het belang van de afnemer. De afnemer (de klant) staat daarbij centraal. Die klantgerichtheidsinzichten kunnen ook heel goed in bestuurlijke processen worden meegenomen. Want het zijn de mensen in de stad die centraal staan.

Leren waar Rotterdammers in de schulddienstverlening tegenaan lopen is prioriteit één. Alleen zó kunnen we de mensen beter helpen. En het beste is om dit zelf van de mensen te horen. De wijken in en horen waar het proces de mensen frustreert. Of zien. Ik wil niet zeggen dat we dat nu niet doen, maar denken vanuit de behoeften van mensen is nu eenmaal een belangrijke succesfactor gebleken en laten we dat dan optimaliseren.

Want schulden en armoe geven in individuele zin veel stress en een stad op weg naar nog meer eenheid veel onrust. Daarom zeg ik: de armoe de stad uit.