Onze regering in Den Haag hanteert regelmatig de “Mare-methode” Het is een variatie op : “Je kop in het zand steken”. Er zijn problemen en je weet dat het verkeerd gaat, maar je hebt een verrassende oplossing paraat.

VR

Onze kleindochter Mare is een beetje bang voor dieren. Liever geen bezoek aan de kinderboerderij en zelfs een cavia vindt ze een beetje eng. Op de markt van Haamstede stond een kraam van VR4play een Rotterdams bedrijf in Ommoord. Op een scherm zagen we een gigantische Tyrannosaurus Rex langzaam een ruimte in lopen en nadat hij de kijker duidelijk gezien heeft, gevaarlijk snuivend naderen. Hij komt steeds dichter bij, schudt zijn kop en kijkt je doordringend aan, waarna hij (gelukkig) over je heen stapt en verdwijnt.

Angst overwinnen

“Wil je het proberen” vroeg ik Mare? Ze heeft ervaring met Virtual Reality, want het bedrijf is van haar oom. Ze heeft al op haar verjaardagsfeestje, dat bij VR4play werd gevierd, onder water gelopen, is als een vogel door de stad gevlogen, heeft in een achtbaan gezeten en heeft met een zwaard vruchten door midden gekliefd. Voor het vechten met zombies en een vuurgevecht met ruimteschepen is ze nog te klein.

Ze weet dus hoe het is om met een bril en een koptelefoon op plotseling in een totaal andere werkelijkheid te staan. Toen ik haar dus vroeg of ze misschien naar die naderende Tyrannosaurus durfde te kijken, dacht ze even na en stemde aarzelend toe. “Wees maar niet bang” zei ik. “Ik sta achter je en houd je bij je schouders vast.”

Twee keer schrikken

Zo gezegd zo gedaan, op het meekijkscherm zag ik het voorwereldlijke monster om de hoek komen en ik voelde dat Mare schrok. “Niet bang zijn, het is niet echt” fluisterde ik, terwijl de Tyrannosaurus langzaam naderde en mijn kleindochter doordringend aankeek. Met dreunende stappen kwam hij dichterbij en even voelde ik Mare weer schrikken. Daarna stond het monster vlak voor haar, schudde zijn kop, brulde en stapte met open muil net over haar heen. Onbewogen bleef ze staan alsof er niets gebeurd was.

De oplossing

Toen het filmpje afgelopen was en ze weer op een terras aan een ijsje zat te likken, complimenteerde ik haar met de dapper doorstane confrontatie met het meest gevaarlijke dier dat ooit geleefd heeft.

Ik voelde twee keer dat je even schrok “zei ik: “Waarom was dat?” “Dat was, omdat ik toen mijn ogen opendeed,“ vertelde ze ontwapenend.