De opmars van Sparta mag gerust opmerkelijk worden genoemd. Natuurlijk had de ploeg van trainer Henk Fraser een lastige competitiestart met tegenstanders als Ajax, PSV, AZ, Feyenoord, Vitesse en Heerenveen. Wedstrijden overigens, waarin Sparta niet werd weggespeeld, maar kans op meer dan een punt leek niet voor de hand liggend. Maar zie: van Feyenoord en AZ snoepte de ploeg toch een punt af en na vijf wedstrijden sloot Sparta troosteloos de rij in de eredivisie.

De botte bijl werd door menig criticaster alweer gehanteerd, want Sparta zou een even moeilijke als zware competitie tegemoet gaan. Spits Lennart Thy werd een gebrek aan scorend vermogen verweten. Doelman Benjamin van Leer maakte een allesbehalve zekere indruk en de vijfmans-verdediging liet de nodige steken vallen.

Maar zie: doelman Van Leer werd vervangen door de betrouwbare doelman Maduka Okoye, vier in plaats van vijf verdedigers, waardoor het middenveld aan kracht won en plotseling bleek Thy na een metamorfose wel degelijk te kunnen scoren.

Maar de grootste verrassingen wierpen zich later op. Allereerst het 'groentje' Sven Mijnans, die in Jong Sparta al diverse malen indruk had gemaakt. 'Hangend' op rechts nam hij de positie van Abdoul Harroui over, terwijl de international van Jong Oranje op zijn geliefde plek centraal op het middenveld terecht kwam, waar hij zijn waarde nog meer kon bewijzen. Daar waar hij bij Jong Sparta al de meeste indruk had gemaakt en waar hij somtijds zelfs als voorstopper werd gebruikt om de balans in het elftal te herstellen.

Daarbij kwam eindelijk de doorbraak van Deroy Duarte. In Jong Sparta al veelvuldig geprezen om zijn technische vaardigheden, zijn spelinzicht en fraaie trap, zoals hij tegen FC Twente liet zien. Met de middenvelders Abdou Harroui en Ayub Boukhari en spits Halil Dervisoglu vormde hij het hart van Jong Sparta, dat niet zelden een lust voor het oog was.

Het wachten was slechts op de definitieve doorbraak, waarin Dervisoglu en Harroui al na korte tijd slaagden. Deroy Duarte bleef steken in zijn ontwikkeling en dat wreef Henk Fraser hem meerdere malen in. De trainer noemde het een gevecht, dat uiteindelijk door de trainer werd gewonnen, nadat Duarte de harde woorden tot zich had genomen en tot het inzicht kwam dat hij meer moest doen dan slechts op zijn talent te vertrouwen.

Maar Ayub Boukhari (broertje van assistent-trainer Nourdin) kon de stap niet maken, ondanks zijn talent, technische bagage en zijn spelinzicht. Te klein, luidde vaak het oordeel ''Maar is Messi dan zo groot?'' werd er vaak tegengeworpen. Messi is evenwel van een andere orde. Daarom week Ayub Boukhari enige tijd uit naar Zweden voor een proefperiode, vanwaar hij teleurgesteld huiswaarts keerde om zich uiteindelijk bij RKAVV uit Leidschendam aan te melden.

Nochtans mag Sparta zich naar alle waarschijnlijkheid weer verheugen op een langer verblijf in de eredivisie gezien de recente resultaten en de ontwikkeling van een elftal, dat geen enkele tegenstander meer hoeft te vrezen. Maar Henk Fraser zal voor gemakzucht en/of overmoed moeten waken met direct weer een lastig programma in het nieuwe jaar. Want ze komen er weer aan: Feyenoord, Ajax, PSV, AZ en Vitesse. Maar net zo kansloos, zoals ze aan het begin van de competitie werden geacht, zal Sparta na de winterstop niet zijn. Henk Fraser verdient alle lof voor de manier waarop hij zijn ploeg van kansloos tot kansrijk heeft omgevormd.