De “eigenvolk-eerst”-partij Denk heeft zichzelf door onderling gekissebis, misschien opgeheven. Dat lijkt heel goed nieuws, maar is het dat ook?

De Rotterdamse tak wordt geleid door een man, die niet de naam van zijn Turkse vader draagt, maar klaarblijkelijk wel diens ideeën volgt. Het gevolg was duidelijk, bij de verkiezingen haalde hij met zijn Nederlandse achternaam niet eens de kiesdeler. Het gaat in die kringen om afkomst en niet om politieke stellingname of vaardigheid.

Het eigenvolk-eerst-idee, voor het eerst gebruikt door het toenmalige Vlaams Blok, wordt door de Nederlanders deugmedia gehekeld. Die vindt het zonder uitzondering ongepast. Die media accepteert echter wel glimlachend en zonder kritiek dezelfde mentaliteit bij Nederlanders met een dubbel paspoort.

Als doorsnee Nederlanders het idee van eigenvolk-eerst aanhangen zijn het extreme nationalisten, maar als mensen met twee paspoorten laten zien, dat hun andere paspoort belangrijker is dan hun Nederlandse, wordt verwezen naar het belang van de eigen cultuur.

Nederlanders, die naar Canada en Australië zijn geëmigreerd zijn toch óók lid van een eigen vereniging wordt dan gezegd? Gevoeglijk wordt verzwegen, dat die allemaal Engels spreken en hun Nederlandse nationaliteit hebben ingeleverd dus niet twee keer kunnen stemmen zoals bijvoorbeeld de Turkse aanhangers van Denk c.q. Erdogan wel kunnen.

Sterker nog: door een deugpartij als de PvdA is jarenlang heel bewust ingespeeld op het eigenvolk-eerst idee door mensen met twee loyaliteiten op de kieslijst te plaatsen, zodat die via voorkeurstemmen het kiezersaantal kunnen vergroten.

Twee leden van de fractie Denk in de Tweede Kamer hebben zich ooit afgesplitst van de PvdA. En ook het nu bij de ruzie bemiddelende statenlid Metin Celik komt uit die partij. In mijn tweede periode als Rotterdams raadslid heeft een lid van Marokkaanse afkomst een zetel voor dezelfde club gehaald om in vier jaar tijd drie keer stamelend een verhaaltje te houden over het nut van islamitisch onderwijs. Voor die partij is afkomst dus ook belangrijker dan politieke stellingname en vaardigheid.

Dat Denk uit elkaar lijkt te vallen toont aan dat de poging een etnisch geprofileerde partij op te richten heel moeilijk is. Tweede paspoorters met politieke ambitie zullen zich dus wel achter de oren krabben alvorens ze in zee gaan met een partij als Denk. Binnen een grotere bestaande partij kunnen ze hun agenda beter verwezenlijken. Dat zullen ze nu ook inzien en gaan dus weer graag op de kieslijsten van deugpartijen als GL, PvdA en D66 staan om daarna aan een campagne in eigen kring te beginnen. 

In zo’n campagne worden beloftes gedaan, zoals het subsidiëren van mono-etnische clubs, oprichten van meer gebedshuizen en het propageren van islamitisch onderwijs.

De grote problemen zoals onwil tot integratie en het steeds meer concessies doen aan een religie waarbinnen wordt opgeroepen tot extremistisch denken en handelen, zullen weer onder het tapijt geschoven worden om allochtone zielen binnen de fracties niet te kwetsen. Ook maatregelen tegen de absolute onwil van veilige landen om hun criminele landgenoten, die hier bivakkeren als “asielzoeker” terug te nemen, zullen worden tegengewerkt.

Nee, wat mij betreft mag Denk dus rustig doorgaan.