In de jaren zeventig werden de eerste naaktstranden gedoogd. Nudisten en naturalisten eisten een plekje op waar ze zonder badkleding op het strand konden bivakkeren. Naaktlopen werd toen nog gezien als schending van de openbare orde en was verboden.

Naakt jolijt

Ons gezin ging eigenlijk altijd naar dezelfde plek aan de Zeeuwse kust, waarbij ik flinke wandelingen maakte.* Het strand bestaat uit delen, die door rijen palen van elkaar gescheiden zijn. Op een gegeven moment bemerkte ik dat een flink stuk strand tussen twee rijen palen werd bevolkt door uitbundige mensen. Hard lachend gooiden ze ballen naar elkaar en ook in zee pletsten ze onder luid gelach in het water. Kortom één en al vreugde en plezier in hun blootje, want ze speelden en pletsten naakt. Net iets te uitgelaten en net iets te overdreven. Zo van “kijk ons eens een jolijt hebben.”

Probleempje opgelost

Ik wandelde rustig door en keek strak voor me uit. Niet omdat ik in één enkel ogenblik al gezien had dat de expositie van menselijk vlees niet wat je noemt aangenaam was om te bekijken. Maar ongeacht de lichamelijke gesteldheid van betrokkenen: er was altijd een uitbundige lach. Nu verstomde die als ik – zwembroek aan – voorbij liep. Ik voelde de ogen in mijn rug prikken en hoorde soms een afkeurend gekuch. Het werd me duidelijk dat ik door de zo van hun naaktheid genietende medebaders als een voyeur gezien werd. Dat werd helemaal duidelijk, toen er openlijk met het hoofd naar me geschud werd. Ik wilde mijn dagelijkse wandeling echter niet achterwege laten door toedoen van het vrolijke stel en kwam met een oplossing. Als ik de rij palen passeerde trok ik – nog net geen “eureka” roepend – mijn zwembroek uit om 'm bij de volgende rij weer aan te trekken.

Nesselande

Ik kom erop omdat aan het strandje van Nesselande bij warm weer een invasie van zeer preutse aanhangers van Mohammed plaatsvindt. De vrouwen dragen net als hun dochters de onvermijdelijke hoofddoek en in het bagagerekje van de altijd aanwezige kinderwagens zit het proviand. Kortom heerlijk strandplezier voor de door links Rotterdam zo gekoesterde minderheid. Op het strand zijn ze ondertussen echter een meerderheid geworden, die uiteraard zo hun eigen regels heeft. Naast hun halal eten ook hun specifieke kledij. De meisjes gaan met hoofddoek en een soort jurkje het water in, net als hun moeders. De mannen hebben zo te zien geen kleding voorschriften. Ze letten wel goed op hun vrouwelijke familieleden.

Probleem?

Op het strand kon voorheen iedereen lekker badderen, maar nu zie je vrijwel geen vrouwen of meisjes in bikini’s of badpakken. Ik denk dat ze zich niet senang voelen tussen het geklede medebaders, die vrouwen in badkleding zien als onfatsoenlijke wezens die mannen proberen te verleiden. Daarbij willen die geklede moslima’s hun kinderen dat verschrikkelijke onzedige voorbeeld niet laten zien. Kortom er ontstaat een vervelende broeierige sfeer. Zo lijkt het strand een moslim-enclave te worden met alle onverdraagzaamheid jegens andersdenkenden van dien.

Dat lijkt me zeer ongewenst, ook omdat de meeste bezoekers niet uit Nesselande komen. Wat te doen? Delen van het strand aanwijzen als “moslim gebied”?

Ik hoor nu het geroep over discriminatie al.

*De wandeling van Renesse naar Westenschouwen of andersom is misschien de mooiste strandwandeling van ons land.