Niets blijft D66 bespaard – nu zit de procureur generaal van de Hoge Raad weer te wroeten in dat verhaal over dat liefdesflatje van Pechtold.
Op de conclusie kan je vergif innemen, niks mis mee.
Waarom hebben u en ik nou niet tot in de hoogste kringen zulke vriendjes zoals hij?

Ik was wel als een kind zo blij dat Pechtold in het kader van de vrijheid van meningsuiting van de rechter mocht zeggen dat 145 miljoen Russen huichelaars zijn.
We kunnen dus weer even vooruit met beledigen.
Huichelaar?
Noem mij een ergere dan Pechtold zelf.

Zijn gifbeker gaat helemaal leeg. GeenStijl zal niet rusten voordat het 300.000 handtekeningen bijeen heeft voor een pestkoppenreferendum tegen de Donorwet. Rechts Nederland heeft een onverzadigbare lol om Pechtold nu helemaal uit te wonen. Dat krijg je ervan als je gaandeweg een draaikont wordt. Dat gaat opvallen en irriteren.

Gek eigenlijk dat je op die manier ook regionaal ineens heel anders naar zijn vazallen kijkt. De baas in Den Haag heeft de pik op Baudet en de nieuwe fractievoorzitter in Rotterdam echoot hem onmiddellijk na. Hakken tegen elkaar en salueren. Dat is eng hoor. Hoe kan het op die manier ooit wat worden?
Nooit natuurlijk.

In 1966 ging 10,6 % van de stemgerechtigde Rotterdammers niet naar de stembus. Daar was de stad toen helemaal door van de leg. Er kwamen 19 nieuwe raadsleden bij. Zelfs drie in Rotterdam voor de partij van boer Koekoek. Ik ken mijn klassiekers. Men schreef dat het vertrouwen van de burgers in de gemeentepolitiek een suïcidaal stadium had bereikt. Ruim vijftig jaar later stemt nog niet de helft. Vind je het gek?

Toppunt van actuele krankzinnigheid: in Barendrecht sluiten alle miezerige splinterpartijtjes de grootste uit. Van de 29 te verdelen zetels won Echt Voor Barendrecht er 14. Net één te weinig voor de meerderheid. Wat flikken die andere goochemerds? Die zweren samen. Gevolg: de wensen van de helft van de stemmers in Barendrecht worden met het waswater weggespoeld. De helft. Het is dat ik een groot gevoel voor humor heb, maar eigenlijk is het landverraad.

In Rotterdam mag D66 van Pechtold niet meer samenwerken met Leefbaar zolang Eerdmans voost met Baudet. D66 – politiek toch ’n beetje biseksueel – verbiedt de herenliefde. Lachen en huilen tegelijk. Maar het ergste: de PvdA doet enthousiast mee. Dat is misschien nog wel de raarste move.

Ik hoor Barbara Kathmann tijdens een campagnedebat nog roepen tegen die PVV-clown: ‘’U sluit kinderen uit. Dat zijn de vriendjes van mijn kinderen en dat pik ik niet.’’
Leuke vrouw. Pittige tante. Mediageniek ook. Helemaal geschikt als wethouder sociale zaken in een revolutionair college met Leefbaar en de VVD. Geef haar een tiet met geld en laat haar die armoe oplossen.
Maar dan ineens sluit ze zelf mensen uit.

De PvdA?
Ja, de PvdA.

Miss Barbara?
Ja, miss Barbara.

Extra vreemd omdat de rooien zichzelf stelselmatig in een gammele positie hebben gemanoeuvreerd door de oude socialisten van zich te vervreemden. Haal ze terug, zei ik tegen haar. Later ook tegen Leo Bruijn. Ja maar, die Eerdmans.

En dat is de crux. Dat wijzen. Dat omkijken. De clash of ego's. Maar wat hebben in godsnaam al die inwoners van Rotterdam nou te maken met oud zeer, rancune en persoonlijke vendetta's onder raadsleden, van wie dezelfde inwoners het bestaan niet eens afweten.

Met andere woorden: doe allemaal niet zo interessant.