Gezellig met het coalitieakkoord als gezinsalmanak op schoot gisteravond toch nog met één oog naar Maradonna gekeken. Na afloop flikkerde ze hem stoned als een garnaal een ambulance in.
Zou hij stiekem hebben meegelezen?

Eerder die dag geamuseerd allerhande showbizztafereeltjes gadegeslagen bij de presentatie van de samenwerking tussen de meiden en jongens van links en die twee voetballers op rechts: VVD en CDA, de Luchtmacht van de Coolsingel.

Nu heb ik in de loop der jaren toch een redelijk volume aan persbijeenkomsten bezocht, maar nog nooit vanuit een theetuin in de openbare ruimte. Maar het motto was dan ook Nieuwe Energie voor Rotterdam. Wie had ook weer geschreven dat er een eliteakkoord gesloten was? Als Erik van Muiswinkel was komen optreden was het feest compleet geweest. Met terugwerkende kracht steeds blijer dat de VVD mijn stad niet helemaal vogelvrij heeft willen verklaren.

Miss Barbara van de PvdA was op een vuurrooie fiets komen aanrijden en liep op gele hoge hakjes onder een smetteloze licht blauwe broek rond alsof ze de Postcodeloterij gewonnen had. Is ook zo. Ze had fors campagne gevoerd en de partij van mijn opvoeding opnieuw met drie zetels in elkaar zien donderen en dan toch pluche en als extra bonus: wethouder. Dat vind ik knap. En ze weet óók dat ik ‘t humor vind.

PvdA, VVD, GroenLinks, CDA, CU-SGP, D66 – allemaal in een uitzonderlijk goeie bui. De meiden van GroenLinks hadden met steun vanuit hun bijzondere milieuachterban 150 miljoen voor duurzaamheid bij elkaar gelobbyd. Mooi getal.
Ik had er nog wel een subsidiair tonnetje voor een paar jofele Bijenkorfkleertjes bij gevraagd? Grapje. Het zijn allemaal schatjes, maar ze zien er zo anders uit.

Ik las dat er de komende vier jaar 10.000 woningen van het aardgas worden gehaald. Jan Rotmans heeft al eens getwitterd dat mensen dit zelf moeten betalen. Dat las ik niet terug. Ook niet wie de rekening van de verduurzaming van nog eens 5000 extra woningen krijgen gepresenteerd. Zijn dat zonnepanelen? Isolatietapes van Karwei? Staat er allemaal niet bij.

Je zal trouwens je laatste spaargeld maar hebben weggesluisd in ruil voor een pandje teneinde door middel van verhuur nog een beetje rente te maken. Daar moet nu geld bij. En verkopen kan ook niet meer, want met 18.000 woningen erbij keldert de huizenwaarde in Rotterdam weer naar 2010. Toen was het crisis. Tenzij de VVD een foefje ontdekt heeft om beleggers financieel te ontzien.

God, wat verheug ik me op dit nieuwe stadsbestuur waarin Adriaan Visser samen moet gaan werken met Arno Bonte. De sjieke havenkolenboer en Tarzan, de bloemetjesplukker. Dat wordt buitenechtelijk gewriemel. En bonje.

Deze energietransitie kan een vliegwiel zijn voor het ontwikkelen van nieuwe en duurzame bedrijven.
Geweldig. Ik ben voor groen en meer werk.
Maar kan is een fictie.
Kan is luchtfietserij, niveau: Emile Ratelband.
Er moet mij de komende dagen, weken en maanden dus nog veel worden uitgelegd. Ook wat quick wins zijn. En als er 150 miljoen mag worden besteed aan de inhoud van een Rotterdams Energie- en klimaatakkoord, dat nog geschreven moet worden, dan hou ik mijn hart vast.

Morgen maar weer eens een tweede hoofdstuk lezen. Kijken waarop bezuinigd wordt? Eén uitglijder heb ik al gevonden. Het dierenasiel is zonder een spatje schaamrood uit Excel weggetikt. Schofterig.

Deze week verder bladeren hoe het staat met mijn halfgare kunstprojecten. Ik schilder namelijk. Daar krijg ik bij de gemeente subsidie voor. Ja en niet zo'n beetje ook. Maar ik weet dan ook precies bij welk loket ik moet zijn. Ook hoe ik dan gekleed moet gaan. Als een sloeber. Ouwe truc, want deze stad wordt door de ambtenarij geregeerd. De rest zit er voor spek en bonnen bij. En laten die ambtenaren nou toevallig allemaal PvdA stemmen, omdat zij daar tot twintig jaar terug op werden gescreend. Geen hond in deze stad die daar bij stil staat. Tenzij je subsidie wilt.

Tot later.