In september publiceerden onderzoekers van de Erasmus Universiteit een rapport over messengeweld onder jongeren. Wat blijkt; een schrikbarende hoeveelheid van 1 op de 5 jongeren (12 tot 18 jaar) draagt of gebruikt wel eens een mes en in heel 2022 zijn er 889 (!) mesincidenten in Rotterdam geweest. Totaal van het padje.

Wat Leefbaar Rotterdam betreft is de huidige aanpak te soft. De focus ligt vooral op ‘preventieve maatregelen’, dat wil zeggen: praten.

Preventie is leuk en aardig, en kan zeker helpen, maar wat doen we als groepen jongeren in bijvoorbeeld Beverwaard of Charlois volledig ontsporen en zich volledig losslaan van onze samenleving? Wat doen we als ‘een gesprek’ niet meer werkt? Ik mis visie en lef om ook hard te zijn wanneer het nodig is. ‘Hard met een hart’, zoals we dat bij Leefbaar Rotterdam noemen.

Wat Leefbaar Rotterdam betreft moeten we geen enkel veiligheidsinstrument uitsluiten. Het linkse smaldeel van de Rotterdamse gemeenteraad wil dit het liefst wel. Maar waarom? Ook GroenLinks-, D66- en DENK-kiezers hebben evenveel belang bij een overheid die ook hard moet kunnen ingrijpen. We moeten over kunnen gaan tot maatregelen die in het belang zijn van de veiligheid van onze samenleving. En soms komt dat even niet goed uit voor individuen die met wapens ervoor zorgen dat hele volkswijken ’s avonds niet meer over straat durven. De gemeenschap boven het individu dus. Vroeger was dat de norm, nu de uitzondering. Voor Leefbaar Rotterdam blijft de Rotterdamse samenleving ons uitgangspunt. Daar staan wij voor.

Ik wil u meenemen in twee concrete maatregelen die in de bubbel van de Rotterdamse politiek controversieel zijn.

Allereerst groepsgericht preventief fouilleren. U gelooft het misschien niet, maar de politie krijgt soms de opdracht om ‘iedere vierde witte auto’ te controleren. Kortgezegd, tante Nel uit Pendrecht wordt er soms uitgepakt terwijl we de patsers laten lopen. Dit kan ik niet aan u uitleggen. Wat Leefbaar Rotterdam betreft gaan wij groepsgericht preventief fouilleren. Dat houdt in dat de politie zich focust op overlastgevende groepen die in parken en hoeken van de straat staan. En nee, niet iedere groep veroorzaakt overlast, maar we moeten óók niet wegkijken voor verdachte situaties.

Daarnaast moeten we ook nadenken over de jongeren die volledig losgeslagen zijn. Dit wanneer een dozijn jongerenwerkers, hordes politieagenten, ouders of welke instantie dan ook zo’n jongere niet meer tot het verstand kan brengen. Een vorm van een tuchtschool kan dan een serieuze optie zijn. Wat mij betreft is dit een repressieve maatregel met een preventief doel. Normen en waarden bijbrengen in een omgeving ver weg van straat en slechte invloeden. Zowel vanuit bescherming voor het kind als de omgeving.

De veiligheidsproblemen in onze stad vragen om een overheid die zacht is waar het kan, maar hard is wanneer het moet. Wat Leefbaar Rotterdam betreft is dit de inzet voor een veiliger Rotterdam. Wij zullen ons stinkende best doen om de meerderheid van de Rotterdamse gemeenteraad te overtuigen dat Rotterdam snakt naar een stad die hard is met een hart.