Rotterdam telt 58,1 procent sociale woningen. Dat vindt en zegt wethouder Chantal Zeegers. Het grootste deel van die 184.000 ‘objecten met een woonfunctie’ zouden huurwoningen zijn goedkoper dan 763 euro per maand en een kleiner deel koopwoningen met een waarde lager dan 210.000 euro.
Op het stadhuis weet iedereen dat het flauwekul is om te beweren dat zes op de tien woningen in Rotterdam tot de sociale categorie behoren. Zeegers’ Voortgangsrapportage Woonvisie, waarin dat staat, wordt echter voor zoete koek overgenomen door de gemeenteraad. (Althans door een meerderheid, met dank aan Denk die de Woonvisie sinds juni niet langer in de schredder wil stoppen).
Los van het feit dat het ethisch-politiek-onjuist is om bij elkaar te fantaseren dat er zo ongelooflijk veel goedkope woningen in je stad staan, zit er ook schaduwzijde aan deze opschepperij.
Als je als gemeentebestuur uitdraagt dat de stad het walhalla van de sociale huisvesting is, dan trekt dat wellicht juist die mensen aan, die de gemeente minder graag welkom heet. In de gemeenteraad worden ze arme drommels genoemd. Het gaat onder meer om arbeidsmigranten. Of statushouders en asielzoekers, waarvan de huidige coalitie (Leefbaar, VVD, D66 én Denk) er hooguit vijfhonderd in de gemeente wil toelaten.
Het cynische van Zeegers’ rooskleurige bewering dat 58,1 procent van de woningen in Rotterdam sociaal en dus betaalbaar zou zijn, is dat het merendeel van de nieuwkomers daar niet van zal profiteren. Zij maken geen kans op woningen van corporaties, die er 124.000 in Rotterdam verhuren. Dus moeten die nieuwkomers hun heil zoeken in de particuliere huursector, waar huurprijzen van 1200 euro of meer heel gewoon zijn. Een particuliere sector, waarvan Zeegers ten onrechte beweert dat deze 60.000 sociale woningen telt.
Er is sprake van een discrepantie: het fabeltje van die zes op de tien sociale woningen lokt kansloze - hoe verzin je de kreet - arme drommels naar Rotterdam. Dat terwijl het woonbeleid van Zeegers juist inzet op het aantrekken van rijkere mensen.
PS In de gemeenteraad noemt men die groep overigens niet rijke drommels, maar sociale stijgers.