Ik heb het beloofd. Een serie over Rotterdamse helden. En ik begin maar gelijk met de moeilijkste. Toen Ladage nog patat bakte op de markt. En Fortuyn een roepende in de woestijn was. Toen kinderen was er een Rotterdam. In de nacht. Er waren mensen. Niet met een voortuin. Geen achtertuin. Hoewel stadsvernieuwing werkte er hard aan.

Maar de stad miste iets. Iets wat ze eigenlijk nooit heeft gemist.

Gezelligheid. 

Vond het stadsbestuur uit de provincie.

Onze Deelder heeft dat verschillende malen verwoord. Pleurt toch op met je gezelligheid!
 
En zo is het. Rotterdam is nooit gezellig geweest. Maar vermaak tot aan de plinten. Dus nu. Mijn column over de mensen die het verschil hebben gemaakt in die periode. Mijn helden. 

Laten we beginnen met de meest moeilijke. Niet als persoon maar voor de gemeente Rotterdam. Was ooit anders.

Fons Burger.

1985. Rotown. Rotterdam lag op z’n gat. Komt zo’n oorlogsverslaggever van Nieuwe Revu een tent in Rotterdam opzetten. Ik maakte toen een krantje voor de gemeente. Was iets met een jubileum.

Zit in de puinhopen van de verbouwing met Fons Burger. Ik vraag wat ga je in godsnaam doen?

Heh, een poppodium?

Haha. De rest is historie. Hij heeft Rotown opgezet. Heel veel creatieven in Rotterdam een boterham gegeven. En hoeveel bands hebben er gespeeld?

En dan nog even Nighttown. Vergeten? Daar stond de rij voor de house. En concerten. Heb zelf nog het laatste concert van Curtis Mayfield meegemaakt. Ach Prince en Johnny Cash kwamen ook nog langs. 

Fons Burger.

Waar is dat dan nu? Vierhaven? Pleurt toch op.

Burger is een held. Hij heeft nooit de credits van de stad gekregen. Maar hij heeft de stad binnen de donkere jaren er creatief er bovenop gekregen. En de Witte de With. 

Niemand wilde investeren. Is Burger niet rijk geworden? Yep. Hoeveel hebben we niet weggegooid aan andere ontwikkelaars? Ik ken de cijfers. Ben gehouden aan geheimhouding door de gemeenteraad.

Fons heeft ons het venster gegeven waar we nu nog altijd gebruik van maken als stad.

Is het een vriend van mij? Zeker. Dat is een verhaal op zich; hij dacht dat ik een Amsterdammer was. Heb legendarische bladen met hem gemaakt. Maar geloof me ik ben geen gemakkelijke vriend. Heb hem professioneel meerdere malen de tyfisch gescholden. 

Maar kijk even wat die gekke Burger voor de stad heeft gedaan.

Liefde bracht hem hier. En liefde heeft hem hier gehouden