Rotterdammers die medisch beperkt of chronisch ziek zijn maar wel in staat zijn om een zeer beperkt aantal uren per week te werken, komen niet in aanmerking voor de studietoeslag.

Omdat het stadsbestuur ten aanzien van dit wetsartikel het uitvoerende bestuursorgaan is dat studietoeslagen toekent heeft raadslid Yigit van Denk aan wethouder Moti de vraag gesteld of dit redelijk is?

‘’Voorheen was het zo’’, zegt Yigit, ‘’dat een persoon van wie is vastgesteld dat hij niet in staat is tot het verdienen van het wettelijk minimumloon, maar wel mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft, recht heeft op studietoeslag. Na de wetswijziging kan slechts aanspraak worden gemaakt op studietoeslag als personen als rechtstreeks gevolg van een ziekte of gebrek structureel niet in staat zijn naast de studie-inkomsten te verwerven. Tevens moet dit door geneeskundig advies worden vastgesteld.’’

Dat betekent dat een groot deel van deze groep niet meer gerechtigd is tot studietoeslag. Maar zonder een opleiding ook beperkt in kansen op de arbeidsmarkt. Yigit vindt de gevolgen hiervan paradoxaal ten opzichte van het participatieprincipe en wil het uitgelegd zien.