door Jan D. Swart

Het Pompenburgflat staat op de nominatie om gesloopt te worden. Genoeg Rotterdammers, die het hier dik mee eens zijn. Ze vinden het al veertig jaar een lelijk flat met bovendien een Oostblokaura. En dat ook nog eens op z’n mooie stadslocatie.

Bij de SP zijn ze het daar niet mee eens. Ze vinden slopen bezopen. Waanzin om goede betaalbare woningen op deze wijze om zeep te helpen.

Zelfs de fatsoenlijke rentreegarantie voor de huidige bewoners brengt de SP-raadsleden Van Zevenbergen en Jonker niet van hun stuk: ze gaan onverminderd op de barricaden om het omstreden geel betegelde sociale woningwetcomplex van architect Carel Weeber uit 1981 te behouden.

Kwestie van smaak? Kwestie van gebrek aan smaak? De VVD vindt het belangrijk dat Rotterdam – nu het Hofplein zelfs groener wordt dan groen – in het hartje van de stad ook een beetje smoel krijgt en de snelheidsmissers van veertig jaar geleden worden opgeruimd. Bij de SP daarentegen heeft prettig betaalbaar wonen nu eenmaal prioriteit boven elke uiterlijke verschijningsvorm.

Het bracht in elk geval zondagmiddag de bewoners van het Pompenburgflat weer eens op de been voor een protestbijeenkomst met SP-fractievoorzitter Aart van Zevenbergen in de rol van de Rotterdamse Lech Wałęsa als spreekstalmeester.

Nee, bouwwethouder Kurvers was er niet bij. Die is er klaar mee. Die heeft gekozen voor drie spectaculaire woontorens op een spectaculair punt in de stad. Ook ter vervanging van die foeilelijke glazenpuibebouwing (met kantoren) tussen het stadhuis en het Hofplein, waar ooit de afdeling Sport en Recreatie (boven) en KLM (onder) de gezichtsbepalers waren.

Conclusie: nu de de huidige bewoners van het Pompenburgflat naar sociale maatstaven zijn gecompenseerd, is het volgende standpunt aan de beurt: het oog wil ook wat. Dus: nu niet verder zaniken.